بیاینه بسیج اساتید دانشگاه جامع علمی کاربردی به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه

بسم الله الرحمن الرحیم

فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدِ امْتَنَ‏ عَلَى‏ جَمَاعَةِ هَذِهِ الْأُمَّةِ فِیمَا عَقَدَ بَیْنَهُمْ مِنْ حَبْلِ هَذِهِ الْأُلْفَةِ الَّتِی یَنْتَقِلُونَ فِی ظِلِّهَا وَ یَأْوُونَ إِلَى کَنَفِهَا بِنِعْمَةٍ لَا یَعْرِفُ أَحَدٌ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ لَهَا قِیمَةً لِأَنَّهَا أَرْجَحُ مِنْ کُلِّ ثَمَنٍ وَ أَجَلُّ مِنْ کُلِّ خَطَر

همانا یادمانی ارزشمند و فرهنگی از امام بزرگوار و فقید انقلاب اسلامی(ره) گرامی داشت روز بیست و هفتم آذر ماه همزمان با شهادت روحانی برجسته فداکار، روشن فکر و آشنا به نیاز زمان آیت الله دکتر مفتح (رضوان الله تعالی علیه) به نام روز وحدت حوزه و دانشگاه است. 

وحدت در هر زمان،مکان و هر قشر از آحاد امت و ملت اسلامی مورد توجه است؛ لکن این مهم، در میان نخبگان فکری و فرهنگی جامعه از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار بوده، تا آنجا که انسجام اجتماعی برآمده از وحدت نخبگان محسوب  می گردد. وحدت نخبگانی یعنی حرکت به سمت ایجاد یک جامعه اسلامی پیشرفته مستقل، جامعه امام، جامعه پیشاهنگ و جامعه الگو.حوزه و دانشگاه، کانون نخبگانی جامعه و دو شعبه از یک نهاد محسوب می گردند.

 وحدت حوزه و دانشگاه، حرکت پا به پای علم و دین در راستای دستیابی به اهداف معین و نقطه ای مشترک در راه استقرار تمدن  نوین اسلامی است. گرامی داشت این روز فرصتی است مغتنم تابا تامل در اهداف و عملکرد این دو نهاد نخبگانی، چگونگی دستیابی به آن وحدت آرمانی و هماهنگی عملکردی، مورد خوانشی جدید قرار گیرد. خوانشی در اهداف و دغدغه های مشترک، دوری از تعصبات بی بنیان، رعایت اخلاق علمی، ایجاد ، فضای سالم گفتگو و تعامل میان طرفین، توسعه زبان علمی مشترک و توجه به ساحات ویژه معرفتی حوزه و دانشگاه از این دست خواهد بود.در پرتو این وحدت، می توان از مساله احیای تمدن اسلامی سخن به میان آورد. مرحله ای که در نگاه رهبری فرزانه، نقطه غایی چرخه تکاملی انقلاب اسلامی است.

مساله تمدن اسلامی امروز و در شرایط کنونی جهان اسلام یک مساله ملی نبوده و باید یک امر مهم در بین کلیه کشورهای اسلامی محسوب گردد. از این طریق است که می توان در فرایند جریان سازی و جبهه گیری کامل و با صلابت در مقابل تمدن استیلا طلب ماتریالیستی حاکم بر مدیریت جهانی قد علم کرده و پایداری نمود. مساله دیگری که امید آن می رود، در پرتو این وحدت محقق گردد؛ مساله حرکت پر شتاب در تولید علم و نظریه پردازی است.

این حرکت از دو سو مورد توجه خواهد بود؛ اول آنکه با اتکا به همراهی این دو نهاد نخبگانی، مسیر تولید دانش بومی هموارتر و دوم آنکه گسترش مرزهای دانش در گرو توجه به اهداف مشترک علمی فراهم تر و شتاب در روند پیشرفت علمی و دوم آنکه گسترش مرزهای دانش در گرو توجه به اهداف مشترک علمی فراهم تر و شتاب در روند پیشرفت علمی کشور قابل ملاحظه تر خواهد بود. البته دستیابی به این دست آوردها، نیازمند تفکر جدی و سیاستگذاری مناسب در رده های تصمیم گیری این دو نهاد نخبگانی است.